Relacje uczestników
- Relacja 2019/2020 #2
Karolina M. Studentka Pielęgniarstwa, II rok mgr, Konrad A. Student Zdrowia Publicznego, II rok mgr
Jako studenci pierwszego roku studiów magisterskich pielęgniarstwa i zdrowia publicznego postanowiliśmy jechać na Erasmusa. Wybraliśmy Portugalię z myślą o czekającym nas ciepełku. Razem z koordynatorami świetnie udało się dobrać przedmioty. Konrad, studiujący zdrowie publiczne, nie miał żadnych tyłów, ja na pielęgniarstwie miałam parę przedmiotów do zaliczenia po powrocie, ale wykładowcy okazali wspaniałą wyrozumiałość, więc obyło się bez większych problemów. Naszym miastem docelowym była Braganca leżąca na północy kraju. Z mieszkaniem mieliśmy mały problem – firma wynajmująca mieszkania studentom nie miała już wolnych miejsc. Na szczęście po poszukiwaniach głównie na grupach Facebookowych odezwali się do nas studenci z Pakistanu. Ostatecznie okazało się to średnim rozwiązaniem, ale najważniejsze, że mieliśmy gdzie spać. Dzięki wspaniałym koordynatorkom udało się mieć dużo wspólnych przedmiotów. Zajęcia raczej luźne, choć było trochę błądzenia i szukania grup. Na szczęście na miejscu równie wspaniała koordynatorka pomagająca z każdym problemem. Dużo chodzenia po okolicy, która okazała się delikatnie górzysta, dużo ciepełka za dnia. Trzeba jednak uważać na zimne noce – Portugalczycy nie ogrzewają swoich domów. Samo miasteczko bardzo urokliwe, ze ślicznym starym miastem oraz zamkiem. Dookoła dużo historycznych obiektów – kościołów, klasztorów. Po mieście chodzi dużo różnych studentów. Niestety nie zdążyliśmy wypróbować sławnego nocnego życia Bragancy, ponieważ nasz wyjazd został przerwany po miesiącu przez rozprzestrzeniającą się pandemię koronawirusa. Uczelnia została zamknięta, wykłady były prowadzone online. Utknęliśmy w małym, chłodnym i niestety wilgotnym pokoju. Cały czas na łączach z naszym oraz portugalskim biurem współpracy, po miesiącu zamknięcia zdecydowaliśmy się na powrót. Uczelnia zapewniła nam dokończenie semestru online. Bez większych problemów udało się zaliczyć cały semestr. Ostatecznie bardzo polecamy program Erasmus+, ale nie w czasie pandemii :).
Karolina M.
Studentka Pielęgniarstwa, II rok mgr
Konrad A.
Student Zdrowia Publicznego, II rok mgr
- Relacja 2019/2020 #1
Mateusz K. Absolwent zarządzania i dowodzenia
Rok 2020 spowodował, że życie każdego z nas zmieniło się w mniejszym lub większym stopniu. Mimo, że program Erasmus+ powszechnie uznawany jest za czas pełen zabaw i radości, to również on został dotknięty widmem koronawirusa.
Jako swój erasmusowy cel podróży w semestrze letnim 19/20 wybrałem słowacką Żylinę. Jest to czwarte największe miasto w kraju, które emanuje bez wątpienia orzeźwiającym czarem, w którym poczuć można magię wyżyn i gór. Mimo, że nie jest to miejscowość wyjątkowo liczna, pozwala ona każdemu na odnalezienie własnej ścieżki. Żylina każdego z Erasmusów potrafiła zachęcić dwoma często uczęszczanymi rynkami pełnymi klimatycznych barów, pubów i klubów. Dodać do tego można dwie galerie handlowe z dużymi sklepami spożywczymi, kinem oraz kręgielnią.
Poza typowo przyziemnymi atrakcjami należy wspomnieć o rzeczach, które są naokoło miasta. Słowacja, mimo że jest krainą rzadko odwiedzaną, kryje w sobie cudowne miejsca dzikiej przyrody i ma bardzo dużo do zaoferowania. W najbliższej odległości można wspiąć się na wzgórze, na którym stoi wieża widokowa, z której oglądać można robiącą wrażenie panoramę oraz zachwycające wschody i zachody słońca. Żylina jest także świetnym miejscem wypadowym na większe lub mniejsze wycieczki. Górskie otoczenie daje możliwość przetarcia wielu szlaków dla mniej i bardziej wprawionych hobbistów. Naturalne wodospady, skaliste wzniesienia czy stoki narciarskie to chleb powszedni. Sam wielokrotnie brałem udział w długich wycieczkach górskich i rozkoszowałem się chwilami w samym sercu dziczy. Dodatkowo, studenci, którzy zaopatrzeni zostali w karty studenckie uprawniające do darmowych przejazdów liniami kolejowymi, mogli odwiedzić większe słowackie miasta tj. Koszyce, Bratysławę czy Preszów.
Jednak to wszystko było dostępne dopiero po poluzowaniu obostrzeń związanych z pandemią. Pierwsze tygodnie wyjazdu, czy nawet miesiące, potrafiły być naprawdę trudne dla nas, studentów z różnych krajów. Z uwagi na początkową sytuację byliśmy zmuszeni do spędzania czasu głównie w miejscu zamieszkania tj. hotelu/akademiku. Podstawowe funkcjonowanie było utrudnione, jednak lokalne organizacje studenckie, a także władze uczelniane wychodziły naprzeciw licznym problemom i starało się umilić nasz pobyt. Na szczególną pochwałę zasługują koordynatorzy oraz wykładowcy, którzy kontaktowali się z nami jedynie drogą elektroniczną, a mimo to zdanie wszystkich przedmiotów u większości osób nie stanowiło problemu. Zajęcia często ograniczane były do wersji zdalnych wykładów, a uzupełnione były o zadawanie projektów.
Mimo wszelkich problemów i niedogodności, Erasmusa nie da się porównać do czegokolwiek innego. Podczas całego wyjazdu poznałem wielu ludzi różnych narodowości oraz nawiązałem nowe przyjaźnie. Wspólne wycieczki czy przesiadywanie po pokojach do późnych godzin nocnych dały temu miejscu niesamowitą atmosferę. To właśnie Ci ludzie sprawili, że cały ten okres zapamiętam na całe życie. Dlatego też gorąco polecam udział w programie Erasmus wszystkim, którzy chcą przeżyć taką przygodę po swojemu.
Mateusz K.
Absolwent zarządzania i dowodzenia
