Czym różnił się rozwój miast w różnych zaborach? Jak porównywać przeszłość polskich ośrodków miejskich i jak pisać ich dzieje, by były zrozumiałe i interesujące? Nad tymi zagadnieniami pochylili się uczestnicy III Kaliskiego Seminarium Historii Urbanistyki i Miast, które odbyło się 22 maja w Instytucie Interdyscyplinarnych Badań Historycznych Uniwersytetu Kaliskiego.
Seminarium zgromadziło naukowców z całej Polski – m.in. z Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Łódzkiego, Polskiej Akademii Nauk i Politechniki Poznańskiej – którzy wspólnie z gospodarzami dyskutowali o metodologii badań urbanistycznych i przyszłych kierunkach wspólnych projektów badawczych.
Program seminarium koncentrował się na historycznej komparatystyce rozwoju miast na ziemiach polskich pod zaborami. Szczególną uwagę poświęcono monografiom miejskim jako formie popularyzowania wiedzy i narzędziu naukowym.
Spotkanie odbyło się w siedzibie Instytutu Interdyscyplinarnych Badań Historycznych UK przy pl. św. Józefa i przyniosło konkretne wnioski metodologiczne na przyszłość. Organizatorem wydarzenia był dr Makary Górzyński, który nie tylko koordynuje spotkania, ale również tworzy przestrzeń dla interdyscyplinarnego dialogu historyków, urbanistów i architektów.
Seminarium towarzyszyło otwarcie wyjątkowej wystawy plenerowej pt. „Wielkomiejski przełom”, którą można oglądać na Głównym Rynku w Kaliszu do 20 lipca. Ekspozycja prezentuje unikatowe fotografie i rysunki architektoniczne z pierwszych dekad XX wieku – wiele z nich pokazywanych jest po raz pierwszy. To właśnie ten okres – po uruchomieniu linii kolejowej Warszawa–Łódź–Kalisz w 1902 roku – przyniósł miastu ogromny rozwój urbanistyczny.
Wystawa, której kuratorem jest również Makary Górzyński, ukazuje przemiany w formach kamienic czynszowych, ich funkcjach i sposobach życia mieszkańców. To nie tylko opowieść o architekturze, ale także o społecznym wymiarze miejskiego dziedzictwa.
