Aktualności

Największa w historii Uniwersytetu Kaliskiego konferencja naukowa odbyła się
w minioną środę i czwartek. W trakcie dwóch dni II Kongresu Nauk o Bezpieczeństwie przeprowadzono 8 sesji plenarnych i 14 paneli tematycznych, a wśród nich otwartą dla mieszkańców Kalisza sesję popularno-naukową. W wydarzeniu wzięło udział ponad 270 naukowców, reprezentujących wszystkie uniwersytety, akademie i szkoły wyższe z całej Polski.

II Kongres Nauk o Bezpieczeństwie na temat: „Ośrodki naukowe – obszary badań
i kształcenia” zorganizowany przez Instytut Nauk o Bezpieczeństwie Uniwersytetu Kaliskiego im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego i kaliski oddział Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego, miał na celu: integrację środowiska nauk o bezpieczeństwie poprzez zapoznanie z obszarami prowadzonych badań i kształcenia w poszczególnych ośrodkach naukowych w kraju i za granicą.

Główny problem badawczy jaki  sformułowano na potrzeby kongresu brzmiał: jakich obszarów dotyczą badania naukowe i kształcenie w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie prowadzone przez ośrodki naukowo-badawcze?

W trakcie obrad podejmowano szereg problemów szczegółowych, wynikających
z głównego problemu badawczego:

1. Jaki jest stan osiągnięć (wiedzy naukowej) ośrodków naukowych w zakresie badań i kształcenia w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie?

2. W jaki sposób realizowane jest kształcenie na kierunkach studiów i w szkołach doktorskich w ramach dyscypliny naukowej?

3. Jakiego rodzaju problemy metodologiczne występują w dyscyplinie nauk
o bezpieczeństwie i w jaki sposób są rozwiązywane?

4. Jakie mogą być główne, perspektywiczne przeobrażenia, zmiany, trendy
i koncepcje w obszarze dyscypliny nauki o bezpieczeństwie wobec dynamiki i zmienności jej różnorodnych uwarunkowań?

5. W jaki sposób zapewnić ciągłość działania i realizację kluczowych procesów
w Państwie, służących budowie jego odporności wobec licznych wyzwań, szans, ryzyk
i zagrożeń?

Pierwszego dnia obrad, w środę 20 listopada, naukowcy spotkali się w kampusie studenckim Uniwersytetu Kaliskiego, przy ulicy Poznańskiej 201. Radzie Naukowej II Kongresu nauk o Bezpieczeństwie przewodniczył prof. dr hab. inż. Waldemar Kitler
z Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie. Organizatorzy zaproponowali bogaty program w postaci sześciu sesji plenarnych w pierwszym dniu Kongresu.

Poza sesjami plenarnymi, dotyczącymi zagadnień związanych metodologią badań naukowych w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki  o bezpieczeństwie, standardami kształcenia w naukach o bezpieczeństwie, odbyła się również sesja popularno-naukowa przeznaczona dla mieszkańców Kalisza – stanowiąca swoistą wartość dodaną, w której udział wzięli eksperci m. in.: rektor Uniwersytetu Kaliskiego, prof. dr hab. n. med. i n. o zdr. Andrzej Wojtyła; prof. dr hab. inż. dr h.c. Jarosław Wołejszo, dyrektor Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie, Przewodniczący II Kongresu Nauk o Bezpieczeństwie; Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej nadbryg. dr inż. Mariusz Feltynowski; prezydent Miasta Kalisza, mgr Krystian Kinastowski; Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w Kaliszu, bryg. Roman Matecki; zastępca Komendanta Miejskiego Policji w Kaliszu, podinsp. Witold Goździelewski; mgr Dominik Kałużny, Kierownik Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Spraw Obronnych Urzędu Miasta w Kaliszu, dr Jakub Syta, specjalista Morskiego Centrum Cyberbezpieczeństwa, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Podczas tej sesji, w auli Collegium Oecologicum, można było zapoznać się m.in. z zagrożeniami występującymi na terenie Aglomeracji Kalisko-Ostrowskiej w postaci: zagrożeń militarnych; naturalnych (powodziowych, silnych burz i trąb powietrznych); zagrożeń bezpieczeństwa zdrowotnego, czy zagrożeń w cyberprzestrzeni. Uczestnicy sesji popularno-naukowej zostali zapoznani również z szeregiem przedsięwzięć, inicjatyw i działań w zakresie bezpieczeństwa powszechnego, podejmowanych przez administrację, instytucje, służby, inspekcje i straże. Po jej zakończeniu przeprowadzono specjalny pokaz – uczestnicy Kongresu zostali zaproszeni na zewnątrz, gdzie na specjalnie przygotowanym pobitewnym polu walki, pokazane zostaną współczesne zagrożenia sapersko-pirotechniczne.

Podczas IV sesji plenarnej został zaprezentowany również dorobek naukowy ośrodków, zajmujących się naukami o bezpieczeństwie i w tej sesji wystąpili przedstawiciele 13. uniwersytetów, 10. akademii (w tym Akademii Policji, Akademii Pożarniczej, Akademii Marynarki Wojennej, Akademii Sztuki Wojennej, Wojskowej Akademii Technicznej, Akademii Wojsk Lądowych i Lotniczej Akademii Wojskowej). Równolegle w budynku Collegium Oecologicum były prezentowane stoiska promocyjne uczelni i ośrodków naukowych. Pierwszy dzień obrad zakończyły sesje na temat strategicznych uwarunkowań bezpieczeństwa, zagrożeń hybrydowych, bezpieczeństwa granicy i bezpieczeństwa ekologicznego.

 W czwartek, 21 listopada, obrady były kontynuowane w Collegium Novum, przy ulicy Nowy Świat 4. Jako pierwsza odbyła się VIII sesja plenarna, przy obecności wszystkich uczestników II Kongresu, poświęcona wybranym zagadnieniom awansów naukowych. Przedstawiciele Rady Doskonałości Naukowej (RDN), z prof. dr hab. Bronisławem Sitkiem, przewodniczącym RDN na czele prezentowali:  procedurę postępowania w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego – poprzez pryzmat doświadczeń minionego okresu; zasadnicze problemy recenzowania prac awansowych; kwestie etyki w działalności naukowej, a także aspekty nowelizacji prawa o szkolnictwie wyższym
w zakresie procedur naukowych.

Następnie, podczas 14. paneli tematycznych – prowadzonych w dwóch turach nt.
„Budowa odporności państwa wobec aktualnych i perspektywicznych wyzwań, szans, ryzyk i zagrożeń”, naukowcy dyskutowali m. in. na temat bezpieczeństwa militarnego, cyberbezpieczeństwa, bezpieczeństwa społecznego, ekonomicznego i zdrowotnego, bezpieczeństwa publicznego i personalnego, energetycznego i transportu. Kolejne rozważania dotyczyły aspektów  metodologicznych, organizacyjnych i terminologicznych bezpieczeństwa, dydaktyki – postaci wyzwań kształcenia i wychowania, bezpieczeństwa kulturowego i ekologicznego, niemilitarnych i militarnych wymiarów bezpieczeństwa, a także o nowych technologii i innowacji w bezpieczeństwie. Kongres cieszył się ogromnym zainteresowaniem uczelni i ośrodków naukowych
z całej Polski. Wnioski z dwudniowych, intensywnych obrad, wygłoszonych referatów
i komunikatów, jak również z ożywionych i niezwykle merytorycznych dyskusji stanowią istotny asumpt i twórczą inspirację do prowadzenia dalszych badań naukowych, procesu kształcenia, promocji kadr i działalności publicystycznej w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie. Kolejny III Kongres Nauk o Bezpieczeństwie, odbędzie się w przyszłym roku we Wrocławiu.

Prof. Bogdan Mieczysław Szulc, wybitny specjalista w zakresie nauk o bezpieczeństwie oraz o obronności otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego. Uroczystość odbyła się we wtorek, 19 listopada i towarzyszyła rozpoczynającemu się II Kongresowi Nauk o Bezpieczeństwie.

– Dotychczas zaszczytny tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego otrzymali: prof. Teodor meron , prof. Andrzej Sulima Kamiński, prof. Peter Boyle, dr Mateusz Zatonski oraz prof. Witold Zatoński – powiedział rektor Uniwersytetu Kaliskiego, prof. Andrzej Wojtyła. – Do zacnego wybitnych naukowców dołącza dzisiaj prof. Bogdan Szulc, wybitny spcjalista w zakresie nauk o bezpieczeństwie oraz obronności. To dla nas zaszczyt i honor, że nasza uczelnia może uhonorować osobę tak wyjątkową.

Laudację wygłosił z kolei prof. Jarosław Wołejszo, promotor doktoratu honoris causa, który przedstawił zachwycający dorobek naukowy prof. Szulca oraz jego dokonania. – W 2024 roku minęło 60 lat od chwili związania się płk. w stanie spoczynku, prof. dra hab. Bogdana Mieczysława Szulca, z Wojskiem Polskim, a w 2024 roku 49 lat od chwili przygody z działalnością naukowo-dydaktyczną w szkolnictwie wyższym, a szczególnie wyższym szkolnictwie wojskowym. Początkowo w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a następnie od 1990 roku w Akademii Obrony Narodowej oraz Wyższej Szkole im. Pawła Włodkowica. W tym czasie stal się niezwykle cenionym nauczycielem akademickim i naukowcem. Przez wiele lat pracował w Instytucie Dydaktyki Wojskowej, kierując nim w latach 1990-1994. W okresie od 1995 do 2001 roku pełnił funkcję prodziekana Wydziału Wojsk Lądowych AON do spraw naukowych. Praca w tych instytucjach pozwoliła mu wywierać znaczący wpływ na wiedzę, umiejętności oraz charaktery szerokiego grona studentów, w tym szczególnie studentów wojskowych, z których wielu otrzymało szlify generalskie, pełniąc najwyższe funkcje w Siłach Zbrojnych RP. (…) Tytuł naukowy profesora dr hab. Bogdan Szulc otrzymał w 1996 roku. Od tej pory Jego kontakty z Uniwersytetem Warszawskim oraz innymi uczelniami i ośrodkami naukowo-badawczymi stają się jeszcze żywsze, owocując szeroką wymianą doświadczeń akademickich. Jego pracy naukowej towarzyszy – ujawniając rzeczywiste zdolności – działalność organizacyjna i dydaktyczna. Zamiłowania i talenty naukowo-dydaktyczne prof. dr. hab. Bogdana Szulca zostały dostrzeżone przed ukończeniem Akademii Sztabu Generalnego WP, co skutkowało kwalifikacją do grupy dydaktycznej, a następnie ofertą pracy w Uczelni w charakterze nauczyciela akademickiego, z którym identyfikuje się do czasu obecnego. Za pracę dyplomową na temat Wyłanianie i kształcenie słuchaczy szczególnie uzdolnionych w ASG WP otrzymał nagrodę Komendanta ASG WP. W początkowym okresie pracy ma uczelni przedmiotem jego zainteresowania poznawczego były kwestie operacyjno-taktyczne, ukierunkowane jednak przede wszystkim na efektywne przygotowanie kadr dowódczych i sztabowych. Pokłosiem tego okresu twórczego była praca doktorska na temat: System wyłaniania i kształcenia oficerów szczególnie uzdolnionych, obroniona w 1984 roku.

Po doktoracie intensyfikuje działalność badawczą i publicystyczną. Jednocześnie pełni nieetatową funkcję kierownika zespołu do spraw wyłaniania oficerów o talentach dowódczych i sztabowych. W 1989 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Treści kształcenia w wyższej szkole wojskowej oraz pomyślnego kolokwium habilitacyjnego uzyskuje stopień naukowy doktora habilitowanego. Będąc na stanowisku profesora nadzwyczajnego rozszerza działalność badawczą podejmując równolegle wysiłki na rzecz kształcenia młodych kadr naukowych. Jako dyrektor Instytutu Dydaktyki Wojskowej AON umiejętnie organizuje pracę twórczą podwładnych, inspirując do podejmowania nowatorskich tematów i trudnych zadań naukowych. Jako wybitny znawca pedagogiki i dydaktyki wojskowej jest zapraszany do współpracy z wieloma uczelniami (m.in. Uniwersytetem Warszawskim) a także instytucjami MON. Staje się znanym i wielce cenionym ekspertem, szczególnie w kwestiach związanych z organizacją i funkcjonowaniem wyższego szkolnictwa wojskowego.

W 1996 roku otrzymuje tytuł naukowy profesora. Akt ten był wyrazem uznania środowiska dla wieloletnich, dynamicznych i twórczych działań wzbogacających teorię nauk wojskowych, w tym zwłaszcza w zakresie dydaktyki. Uznanie to podkreślało także wybitne zasługi Kandydata na płaszczyźnie szerokiej wymiany doświadczeń z innymi uczelniami i ośrodkami naukowo-badawczymi, której był on inicjatorem. Przyczynił się przez to do wprowadzenia AON do partnerskiego funkcjonowania w nauce polskiej oraz rozsławiania dobrego imienia Uczelni.

Po uzyskaniu tytułu naukowego prof. B. Szulc nadal aktywnie uczestniczy w wielu obszarach obejmujących działalność naukową. Podsumowując dotychczasowe osiągnięcia można wskazać na te, które zasługują na szczególne uznanie.

W 1990 roku z polecenia MON kierował zespołem przygotowującym projekt reformy wyższego szkolnictwa wojskowego. W latach 1991-2005 był członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego i Nauki, której przewodniczył Minister Obrony Narodowej. W latach 1998-2001 reprezentował Radę w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego. W 1993 roku kierował eksperymentem dotyczącym nowej koncepcji kształcenia wyższych kadr dowódczych. W eksperymencie tym współpracował z Uniwersytetem Jagiellońskim oraz z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. W 1993 roku był głównym organizatorem I Zjazdu Pedagogicznego AON. Od roku 1984 jest członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, a od 1995 także Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego. W latach 1996-2002 był członkiem Prezydium Zespołu Andragogicznego Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk.

W latach 1994-2002 był członkiem Rady Naukowej i Zespołu Redakcyjnego ogólnopolskiego kwartalnika „Kultura i Edukacja”, a w okresie 1995-1998 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego. W latach 1996-2001 był także członkiem Rady Naukowej kwartalnika „Edukacja Dorosłych” oraz kwartalnika „Toruńskie Studia Dydaktyczne (1998-2004)”.

Prace prof. B. Szulca charakteryzuje perfekcyjność metodologiczna i precyzja wyrazu, a przede wszystkim dociekliwość i komunikatywność. Można z całą odpowiedzialnością stwierdzić, iż jest on wirtuozem języka polskiego i mistrzem w operowaniu terminologią naukową. Przez osobisty przykład finezyjnych tekstów i wypowiedzi oraz przekonujących do swych racji polemik, wprowadzał systematycznie w środowisku AON dobre obyczaje w nauce, przy wykorzystaniu kanonów języka naukowego, Stawiane tezy były formułowane w oparciu o rzetelną wiedze naukową, wystarczająco uzasadnione i logicznie przekonujące. W opisie Jego wyjątkowej działalności twórczej, godzi się mocno zaakcentować naturalne tworzenie szkoły metodologicznej profesora B. Szulca, skupiającej zarówno młodych adeptów nauki, jak i doświadczonych pracowników naukowo-badawczych. Świadczy to o autentycznej, szczególnie szanowanej pozycji Kandydata, uznawanego w środowisku za wybitnego specjalistę nauk wojskowych (nauk o bezpieczeństwie, nauk o obronności), dydaktyka i metodologa.

Podkreślenia wymaga też konsekwentna działalność poznawcza oparta o dobre podstawy epistemologiczne i wzorcowe podejście metodologiczne. W ocenianym okresie kandydat opracował kilkadziesiąt indywidualnych prac badawczych i uczestniczył w wielu zespołowych programach badawczych. Przede wszystkim, sprawnie i profesjonalnie kierował wieloma zespołami badawczymi, wykazując się talentem organizatorskim, a także śmiałością w podejmowaniu nowych, trudnych wyzwań. (…) Niezwykle ważną rolę spełniał w procesie przygotowania kadr WP w okresie poprzedzającym przyjęcie Polski do NATO. Wymagało to wielkiego wysiłku i nieustannych kontaktów międzynarodowych. (…) Warto też podkreślić, iż kandydat przez wiele lat, nieustannie poszerza swój obszar ciekawości poznawczej. Jego przedmioty penetracji naukowej ewoluowały, od problematyki operacyjno-taktycznej, przez dydaktykę wojskową, do naukoznawstwa i metodologii. Obecnie rozszerza swoje zainteresowania badawcze w kierunku etyki, bezpieczeństwie i polemologii. (…) Za dorobek naukowy Profesora Bogdana Szulca, za  wkład w rozwój Nauk o bezpieczeństwie, za dzielenie się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi i za kulturę osobistą dzisiaj dziękujemy, celebrując z radością nadanie Mu tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego.

Bartłomiej Zadworny został zwycięzcą gry wojennej ,,Bursztynowy pierścień” zorganizowanej przez Uniwersytet Kaliski i Polskie Towarzystwo Geopolityczne. Gra towarzyszy rozpoczynającemu się jutro II Kongresowi Nauk o Bezpieczeństwie.

Gra wojenna została podzielona na etapy, a do ścisłego finału zakwalifikowało się pięć osób. Ostateczna rozgrywka odbyła się we wtorek w obiektach uniwersytetu przy ulicy Łódzkiej. Finaliści musieli wykonać trzy zadania – wykazać się wiedzę teoretyczną podczas egzaminu, celnie strzelać do tarczy z broni krótkiej i długiej, ale również musieli wykonać praktyczne zadania operując w systemie zarządzania kryzysowego ,,Jaśmin”.

– W tym komponencie gry wojennej, uczestnicy musieli m. in. wytyczyć w programie ,,Jaśmin” drogę marszu, która mogła być np. drogą ewakuacji, musieli wykazać się geograficzną analizą terenu i np. wskazać, na jaką odległość możemy prowadzić obserwacje. Najwyżej punktowana grupa zadań to prezentowanie i ocena działań taktycznych – uczestnicy zadania mieli zorganizować zasadzkę na siły przeciwnika, czy zabezpieczyć drogi marszu kolumny wojskowej. Startujący zaczynali od zadań najprostszych i po ich ukończeniu, mogli przejść na te, o wyższym stopniu trudności – mówi dr hab. inż. Marek Kubliński, prof. Uniwersytetu Kaliskiego, który z ramienia Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie, organizował grę wojenną.

– Gratuluję państwu nie tylko uczestnictwa w grze wojennej, ale również uporania się z niełatwymi zadaniami. Cieszę się, że Polskie Towarzystwo Geopolityczne, może współtworzyć to wydarzenie z Uniwersytetem Kaliskim – powiedział prezes PTG Piotr Wilczyński, który wręczył główną nagrodę Bartłomiejowi Zadwornemu. Zwycięzca – ze względu na inne obowiązki – nie będzie mógł uczestniczyć w uroczystości wręczenia nagród, która odbędzie się podczas inauguracji II Kongresu Nauk o Bezpieczeństwie. Drugie miejsce w zmaganiach zajął Maciej Rudek, a trzecie Piotr Kucharski. Warto dodać, że dzięki Polskiemu Towarzystwo Geopolitycznemu, nagrodzeni wyjątkowymi publikacjami zostali również laureaci poszczególnych konkurencji i wszyscy uczestnicy.

Gościem specjalnym gry wojennej był prof. Michał Huzarski, który z zainteresowaniem przyglądał się nie tylko zmaganiom uczestników, ale również systemowi zarządzania kryzysowego ,,Jaśmin”.

– Jestem pod wrażeniem – powiedział prof. Huzarski. – Uczelnia ma interesujące narzędzie, na którym może kształcić specjalistów z zakresu bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, a to w obecnych czasach jest szalenie istotne. Trzymam kciuki za dalszy rozwój Uniwersytetu Kaliskiego.