Prof. Bogdan Mieczysław Szulc, wybitny specjalista w zakresie nauk o bezpieczeństwie oraz o obronności otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego. Uroczystość odbyła się we wtorek, 19 listopada i towarzyszyła rozpoczynającemu się II Kongresowi Nauk o Bezpieczeństwie.
– Dotychczas zaszczytny tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego otrzymali: prof. Teodor meron , prof. Andrzej Sulima Kamiński, prof. Peter Boyle, dr Mateusz Zatonski oraz prof. Witold Zatoński – powiedział rektor Uniwersytetu Kaliskiego, prof. Andrzej Wojtyła. – Do zacnego wybitnych naukowców dołącza dzisiaj prof. Bogdan Szulc, wybitny spcjalista w zakresie nauk o bezpieczeństwie oraz obronności. To dla nas zaszczyt i honor, że nasza uczelnia może uhonorować osobę tak wyjątkową.
Laudację wygłosił z kolei prof. Jarosław Wołejszo, promotor doktoratu honoris causa, który przedstawił zachwycający dorobek naukowy prof. Szulca oraz jego dokonania. – W 2024 roku minęło 60 lat od chwili związania się płk. w stanie spoczynku, prof. dra hab. Bogdana Mieczysława Szulca, z Wojskiem Polskim, a w 2024 roku 49 lat od chwili przygody z działalnością naukowo-dydaktyczną w szkolnictwie wyższym, a szczególnie wyższym szkolnictwie wojskowym. Początkowo w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a następnie od 1990 roku w Akademii Obrony Narodowej oraz Wyższej Szkole im. Pawła Włodkowica. W tym czasie stal się niezwykle cenionym nauczycielem akademickim i naukowcem. Przez wiele lat pracował w Instytucie Dydaktyki Wojskowej, kierując nim w latach 1990-1994. W okresie od 1995 do 2001 roku pełnił funkcję prodziekana Wydziału Wojsk Lądowych AON do spraw naukowych. Praca w tych instytucjach pozwoliła mu wywierać znaczący wpływ na wiedzę, umiejętności oraz charaktery szerokiego grona studentów, w tym szczególnie studentów wojskowych, z których wielu otrzymało szlify generalskie, pełniąc najwyższe funkcje w Siłach Zbrojnych RP. (…) Tytuł naukowy profesora dr hab. Bogdan Szulc otrzymał w 1996 roku. Od tej pory Jego kontakty z Uniwersytetem Warszawskim oraz innymi uczelniami i ośrodkami naukowo-badawczymi stają się jeszcze żywsze, owocując szeroką wymianą doświadczeń akademickich. Jego pracy naukowej towarzyszy – ujawniając rzeczywiste zdolności – działalność organizacyjna i dydaktyczna. Zamiłowania i talenty naukowo-dydaktyczne prof. dr. hab. Bogdana Szulca zostały dostrzeżone przed ukończeniem Akademii Sztabu Generalnego WP, co skutkowało kwalifikacją do grupy dydaktycznej, a następnie ofertą pracy w Uczelni w charakterze nauczyciela akademickiego, z którym identyfikuje się do czasu obecnego. Za pracę dyplomową na temat Wyłanianie i kształcenie słuchaczy szczególnie uzdolnionych w ASG WP otrzymał nagrodę Komendanta ASG WP. W początkowym okresie pracy ma uczelni przedmiotem jego zainteresowania poznawczego były kwestie operacyjno-taktyczne, ukierunkowane jednak przede wszystkim na efektywne przygotowanie kadr dowódczych i sztabowych. Pokłosiem tego okresu twórczego była praca doktorska na temat: System wyłaniania i kształcenia oficerów szczególnie uzdolnionych, obroniona w 1984 roku.
Po doktoracie intensyfikuje działalność badawczą i publicystyczną. Jednocześnie pełni nieetatową funkcję kierownika zespołu do spraw wyłaniania oficerów o talentach dowódczych i sztabowych. W 1989 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Treści kształcenia w wyższej szkole wojskowej oraz pomyślnego kolokwium habilitacyjnego uzyskuje stopień naukowy doktora habilitowanego. Będąc na stanowisku profesora nadzwyczajnego rozszerza działalność badawczą podejmując równolegle wysiłki na rzecz kształcenia młodych kadr naukowych. Jako dyrektor Instytutu Dydaktyki Wojskowej AON umiejętnie organizuje pracę twórczą podwładnych, inspirując do podejmowania nowatorskich tematów i trudnych zadań naukowych. Jako wybitny znawca pedagogiki i dydaktyki wojskowej jest zapraszany do współpracy z wieloma uczelniami (m.in. Uniwersytetem Warszawskim) a także instytucjami MON. Staje się znanym i wielce cenionym ekspertem, szczególnie w kwestiach związanych z organizacją i funkcjonowaniem wyższego szkolnictwa wojskowego.
W 1996 roku otrzymuje tytuł naukowy profesora. Akt ten był wyrazem uznania środowiska dla wieloletnich, dynamicznych i twórczych działań wzbogacających teorię nauk wojskowych, w tym zwłaszcza w zakresie dydaktyki. Uznanie to podkreślało także wybitne zasługi Kandydata na płaszczyźnie szerokiej wymiany doświadczeń z innymi uczelniami i ośrodkami naukowo-badawczymi, której był on inicjatorem. Przyczynił się przez to do wprowadzenia AON do partnerskiego funkcjonowania w nauce polskiej oraz rozsławiania dobrego imienia Uczelni.
Po uzyskaniu tytułu naukowego prof. B. Szulc nadal aktywnie uczestniczy w wielu obszarach obejmujących działalność naukową. Podsumowując dotychczasowe osiągnięcia można wskazać na te, które zasługują na szczególne uznanie.
W 1990 roku z polecenia MON kierował zespołem przygotowującym projekt reformy wyższego szkolnictwa wojskowego. W latach 1991-2005 był członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego i Nauki, której przewodniczył Minister Obrony Narodowej. W latach 1998-2001 reprezentował Radę w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego. W 1993 roku kierował eksperymentem dotyczącym nowej koncepcji kształcenia wyższych kadr dowódczych. W eksperymencie tym współpracował z Uniwersytetem Jagiellońskim oraz z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. W 1993 roku był głównym organizatorem I Zjazdu Pedagogicznego AON. Od roku 1984 jest członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, a od 1995 także Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego. W latach 1996-2002 był członkiem Prezydium Zespołu Andragogicznego Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk.
W latach 1994-2002 był członkiem Rady Naukowej i Zespołu Redakcyjnego ogólnopolskiego kwartalnika „Kultura i Edukacja”, a w okresie 1995-1998 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego. W latach 1996-2001 był także członkiem Rady Naukowej kwartalnika „Edukacja Dorosłych” oraz kwartalnika „Toruńskie Studia Dydaktyczne (1998-2004)”.
Prace prof. B. Szulca charakteryzuje perfekcyjność metodologiczna i precyzja wyrazu, a przede wszystkim dociekliwość i komunikatywność. Można z całą odpowiedzialnością stwierdzić, iż jest on wirtuozem języka polskiego i mistrzem w operowaniu terminologią naukową. Przez osobisty przykład finezyjnych tekstów i wypowiedzi oraz przekonujących do swych racji polemik, wprowadzał systematycznie w środowisku AON dobre obyczaje w nauce, przy wykorzystaniu kanonów języka naukowego, Stawiane tezy były formułowane w oparciu o rzetelną wiedze naukową, wystarczająco uzasadnione i logicznie przekonujące. W opisie Jego wyjątkowej działalności twórczej, godzi się mocno zaakcentować naturalne tworzenie szkoły metodologicznej profesora B. Szulca, skupiającej zarówno młodych adeptów nauki, jak i doświadczonych pracowników naukowo-badawczych. Świadczy to o autentycznej, szczególnie szanowanej pozycji Kandydata, uznawanego w środowisku za wybitnego specjalistę nauk wojskowych (nauk o bezpieczeństwie, nauk o obronności), dydaktyka i metodologa.
Podkreślenia wymaga też konsekwentna działalność poznawcza oparta o dobre podstawy epistemologiczne i wzorcowe podejście metodologiczne. W ocenianym okresie kandydat opracował kilkadziesiąt indywidualnych prac badawczych i uczestniczył w wielu zespołowych programach badawczych. Przede wszystkim, sprawnie i profesjonalnie kierował wieloma zespołami badawczymi, wykazując się talentem organizatorskim, a także śmiałością w podejmowaniu nowych, trudnych wyzwań. (…) Niezwykle ważną rolę spełniał w procesie przygotowania kadr WP w okresie poprzedzającym przyjęcie Polski do NATO. Wymagało to wielkiego wysiłku i nieustannych kontaktów międzynarodowych. (…) Warto też podkreślić, iż kandydat przez wiele lat, nieustannie poszerza swój obszar ciekawości poznawczej. Jego przedmioty penetracji naukowej ewoluowały, od problematyki operacyjno-taktycznej, przez dydaktykę wojskową, do naukoznawstwa i metodologii. Obecnie rozszerza swoje zainteresowania badawcze w kierunku etyki, bezpieczeństwie i polemologii. (…) Za dorobek naukowy Profesora Bogdana Szulca, za wkład w rozwój Nauk o bezpieczeństwie, za dzielenie się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi i za kulturę osobistą dzisiaj dziękujemy, celebrując z radością nadanie Mu tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Kaliskiego.
