• Polski
  • English
    • Contrast
    • Font

Konferencje (Nadchodzące)

II Kongres Nauk o Bezpieczeństwie (20-21.11.2024)

Gra Wojenna (19.11.2024)

Konferencje (Archiwum)

Prakseologia w sztuce wojennej (18-19.04.2024).

Prakseologia w naukach o bezpieczeństwie (14-15.11.2023)

Gra wojenna Bursztynowy Pierścień 2023

Prakseologia w sztuce wojennej (08–09.03.2023)

Prakseologia w naukach o bezpieczeństwie (22-23.11.2022)

Informacje o Instytucie

Struktura

Dyrektor

prof. dr hab. inż. Jarosław WOŁEJSZO

email j.wolejszo@uniwersytetkaliski.edu.pl

Wicedyrektor

dr Zofia MARCINIAK

email z.marcianiak@uniwersytetkaliski.edu.pl

prof. dr hab. inż Jan POSOBIEC

email j.posobiec@uniwersytetkaliski.edu.pl

Sekretariat

mgr Karolina GLAPIŃSKA

email k.glapinska@uniwersytetkaliski.edu.pl

telefon: +48 62 767 95 26

Zakres działania Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie”

Instytut Nauk o Bezpieczeństwie jest jednostką organizacyjną Uniwersytetu Kaliskiego im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego bezpośrednio podległą pod Rektora i Prorektora do spraw nauki. Całokształtem działalności Instytutu kieruje dyrektor. Instytut jest ośrodkiem badawczym w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie nauk o bezpieczeństwie. Uczestniczy w kształtowaniu bezpieczeństwa i obronności państwa, zespalając w swej działalności kształcenie i wychowywanie oraz prowadzenie badań naukowych, służących przede wszystkim bezpieczeństwu w wymiarze narodowym i międzynarodowym a także obronności państwa. W realizacji swych zadań badawczych Instytut współpracuje z krajowymi uczelniami i placówkami naukowymi oraz dowództwami i jednostkami wojskami MON, a także organami administracji państwowej, samorządowej i innymi instytucjami systemu bezpieczeństwa państwa. Instytut współpracuje z instytucjami badawczymi i przemysłem obronnym a także ze swoimi odpowiednikami w uczelniach innych krajów.

Misją Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie jest prowadzenie badań naukowych i rozwijanie nauk o bezpieczeństwie oraz przygotowanie wysoko wykwalifikowanych kadr cywilnych dla potrzeb sił zbrojnych i systemu bezpieczeństwa państwa. Prowadząc badania naukowe, Instytut korzysta z najnowszych osiągnięć nauki i techniki, kształcąc studentów na potrzeby sił zbrojnych i administracji publicznej w skutecznym dowodzeniu i zarządzaniu w warunkach pokoju kryzysu i wojny. Wydział prowadzi również działalność ekspercką w przedmiotowych obszarach.

Społeczność Instytutu dba o wysoki poziom kształcenia, wiarygodność słowa mówionego i pisanego oraz przestrzeganie zasad etyki. Patriotyzm i poszanowanie tradycji są wyznacznikami najnowszych wartości i zachowań jej członków. Swoją misję Instytut realizuje poprzez spełnianie funkcji:

  1. dydaktyczna, która obejmuje przygotowanie absolwentów do pełnienia funkcji kierowniczych w instytucjach zajmujących się problematyką bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego. Kształcenie doktorantów w szkole doktorskiej Uczelni lub seminarium doktoranckich;
  2. badawczej, która obejmuje: badania w zakresie nauk społecznych i dyscyplinie: nauki o bezpieczeństwie oraz nauk pokrewnych;
  3. promocyjnej, która obejmuje popularyzacje wiedzy i dorobku Instytutu, poprzez podejmowanie przedsięwzięć naukowych i dydaktycznych, w tym: wymianę doświadczeń, wykłady i informacje, udział w pracach badawczych, publikacje w czasopismach i periodykach naukowych oraz współpracę z instytucjami i ośrodkami badawczo-dydaktycznymi w kraju i za granicą.

Do podstawowych zadań Instytutu w obszarze badawczym należy:

  1. organizowanie i prowadzenie badań w dyscyplinach nauki o bezpieczeństwie oraz rozwijanie teoretycznych podstaw funkcjonowania systemu bezpieczeństwa państwa w tym sił zbrojnych;
  2. projektowanie struktur dowództw i wojsk oraz sposobów ich działania w operacjach;
  3. rozwój zautomatyzowanych systemów kierowania i dowodzenia siłami zbrojnymi;
  4. projektowanie zautomatyzowanych systemów zarządzania kryzysowego;
  5. doskonalenie nowoczesnych form szkolenia obronnego;
  6. rozwój teorii zarządzania kryzysowego w różnych stanach funkcjonowania państwa;
  7. rozwój teorii i poszukiwanie efektywnych form koordynacji działań rodzajów sił zbrojnych, wojsk operacyjnych i pozamilitarnych ogniw obronnych oraz podsystemów wykonawczych w operacjach.

Zakłady

Zakład Teorii Walki

Kierownik dr hab. inż. Konrad MALASIEWICZ, prof. Uniwersytetu Kaliskiego

email k.malasiewicz@uniwersytetkaliski.edu.pl

  1. dr hab. Marek Kubiński, prof. Uniwersytetu Kaliskiego
  2. dr hab. inż. Krystian Frącik, prof. Uniwersytetu Kaliskiego
  3. dr Sławomir Wronka
  4. dr Zuzanna Przyłuska
  5. mgr Kamil Przyłuski

Zakład Zarządzania Kryzysowego

Kierownik dr hab. inż. Tomasz RUBAJ, prof. Uniwersytetu Kaliskiego

email t.rubaj@uniwersytetkaliski.edu.pl

  1. dr Norbert Prusiński
  2. dr Paweł Kamiński
  3. dr Wiesław Jaszczur
  4. dr Wojciech Winkler
  5. dr Zofia Marciniak

Zakład Edukacji dla Bezpieczeństwa

Kierownik dr hab. inż. Waldemar Scheffss, prof. Uniwersytetu Kaliskiego

email w.scheffss@uniwersytetkaliski.edu.pl

  1. prof. dr hab. Piotr Dela
  2. dr hab. Ireneusz T. Dziubek, prof. Uniwersytetu Kaliskiego
  3. dr Bogumiła Pawlaczyk
  4. dr Roman Kaszubowski
  5. dr Monika Majchrzak

Zakres działania zakładu teorii walki

Zakład Teorii Walki jest jednostką organizacyjną Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie, powołaną do prowadzania działalności badawczo-dydaktycznej w obszarze teorii walki, sztuki wojennej oraz teorii zarządzania i dowodzenia siłami zbrojnymi.

Zakład jest odpowiedzialny za rozwój i upowszechnianie wiedzy w specjalnościach określonych jej kompetencjami oraz należyte przygotowanie studentów na różnych poziomach kształcenia do rozwiązywania problemów w obszarze bezpieczeństwa.

Przedmiotem zainteresowania Zakładu jest zjawisko walki, a w szczególności walki zbrojnej oraz techniki praktycznego rozwiazywania problemów jej planowania, organizowania i prowadzenia w wymiarze politycznym, strategicznym, operacyjnym i taktycznym.

W obszarze kompetencyjnym Zakładu pozostają problemy związane z:

  1. rozwojem teorii bezpieczeństwa i obronności,
  2. rozwojem teorii walki,
  3. rozwojem sztuki wojennej,
  4. teorią i praktyką sztuki operacyjnej,
  5. teorią i praktyką dowodzenia.

Do głównych zadań Zakładu należy:

  1. rozwijanie badań naukowych dotyczących teorii walki i współczesnej sztuki wojennej, a w tym teorii współczesnej sztuki operacyjnej i teorii dowodzenia;
  2. propagowanie teorii naukowych dotyczących praktyki planowania, organizowania i prowadzenia operacji we współczesnych konfliktach do wspierania zamierzeń politycznych państwa w kreowaniu bezpieczeństwa narodowego, regionalnego i globalnego;
  3. przygotowanie i doskonalenie programów kształcenia z zakresu teorii i ewolucji bezpieczeństwa i obronności, jak i współczesnej sztuki wojennej, strategii, sztuki operacyjnej i taktyki;
  4. prowadzenie badań naukowych w obszarze: bezpieczeństwa i obronności, a w szczególności zagadnień sztuki wojennej, sztuki operacyjnej i taktyki rodzajów wojsk oraz dowodzenia siłami zbrojnymi, zgrupowaniami operacyjnymi, związkami taktycznymi, oddziałami i pododdziałami wojskowymi;
  5. doskonalenie zautomatyzowanych systemów kierowania i dowodzenia w systemie bezpieczeństwa narodowego;
  6. opracowanie materiałów dydaktycznych, niezbędnych na różnych poziomach kształcenia, według posiadanych kompetencji;
  7. doradztwo naukowe i działalność ekspercka w sprawach dotyczących bezpieczeństwa, obronności, teorii walki zbrojnej, współczesnej sztuki wojennej i sztuki operacyjnej oraz teorii i praktyki dowodzenia.

Zakres działania zakładu zarządzania kryzysowego

Zakład Zarządzania Kryzysowego jest jednostką organizacyjną Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie, powołaną do prowadzania działalności badawczej w dziedzinie nauk społecznych i dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie.

Zakład jest odpowiedzialny za rozwój i upowszechnianie wiedzy w specjalnościach określonych jej kompetencjami oraz należyte przygotowanie studentów na różnych poziomach kształcenia do rozwiązywania problemów z obszaru bezpieczeństwa i obronności, w szczególności zaś z zakresu zarządzania kryzysowego.

Przedmiotem zainteresowania Zakładu jest wykrywanie prawidłowości, wyjaśnianie i formułowanie naukowo uzasadnionych teorii i wniosków w zakresie teorii i praktyki zarządzania kryzysowego. Planowanie, organizowanie i rozwiązywanie problemów merytorycznych dotyczących zagrożeń, których skutkiem jest kryzys i sytuacja kryzysowa w wymiarze globalnym i lokalnym oraz ujęciu narodowym i międzynarodowym, odnoszących się do wszechstronnego przygotowania kadr, jak również sił i środków do udziału w poszczególnych fazach zarządzania kryzysowego na poziomie państwa, województwa, powiatu i gminy we współpracy z siłami i środkami zarządzania kryzysowego NATO i Unii Europejskiej.

W obszarze kompetencyjnym Zakładu pozostają problemy związane z:

  1. identyfikacją, egzemplifikacją i przeciwdziałaniem zagrożeniom prowadzącym do kryzysów i sytuacji kryzysowych;
  2. rozwojem teorii działań zorganizowanych w sytuacjach zagrożeń niemilitarnych;
  3. teorią i praktyką zarządzania w sytuacjach kryzysowych z wykorzystaniem różnorodnych systemów i narzędzi wspomagających proces zarządzania kryzysowego;
  4. integracją, koordynacją i synchronizacją działań różnorodnych podmiotów – zespołów (centr) zarządzania kryzysowego, sił zbrojnych, służb, inspekcji i straży podczas zapobiegania, przygotowania, reagowania i odbudowy;
  5. ochroną i obroną infrastruktury krytycznej dla funkcjonowania państwa;
  6. zautomatyzowane systemy zarządzania kryzysowego;
  7. przygotowaniem i prowadzeniem ćwiczeń z zakresu zarządzania kryzysowego dla studentów oraz kadr komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za zarządzanie kryzysowe poziomu krajowego, wojewódzkiego powiatowego i gminnego.

Do głównych zadań Zakładu należy:

  1. rozwijanie i propagowanie teorii walki i podstaw współczesnej sztuki wojennej i teorii współczesnej sztuki operacyjnej;
  2. propagowanie teorii i praktyki planowania, organizowania i prowadzenia działań na wszystkich szczeblach administracji, we wszystkich fazach zarzadzania kryzysowego do wspierania zamierzeń politycznych państwa w kreowaniu bezpieczeństwa narodowego, regionalnego i globalnego;
  3. przygotowanie i doskonalenie programów kształcenia z zakresu bezpieczeństwa i obronności, jak i zarządzania kryzysowego;
  4. prowadzenie badań naukowych w obszarze: bezpieczeństwa i obronności, zarządzania kryzysowego w różnorodnych scenariuszach sytuacji kryzysowych;
  5. projektowanie zautomatyzowanych systemów zarządzania kryzysowego;
  6. opracowanie materiałów dydaktycznych, niezbędnych na różnych poziomach kształcenia, według posiadanych kompetencji;
  7. przygotowanie i prowadzenie ćwiczeń z zakresu zarządzania kryzysowego z zastosowaniem dedykowanego Systemu Zarządzania Kryzysowego;
  8. doradztwo naukowe i działalność ekspercka w sprawach dotyczących bezpieczeństwa, obronności i zarządzania kryzysowego we współczesnych i perspektywicznych uwarunkowaniach.

Zakres działania zakładu edukacji dla bezpieczeństwa

Zakład Edukacji dla Bezpieczeństwa jest jednostką organizacyjną Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie, powołaną do prowadzania działalności badawczej w obszarze: nauk społecznych i dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie.

Przedmiotem zainteresowania Zakładu jest inicjowanie, planowanie, organizowanie, rozwiązywanie i koordynowanie zróżnicowanych form aktywności badawczej, naukowej i innowacyjnej oraz przygotowanie do uczestnictwa w określonych procedurach wychowania dla bezpieczeństwa, powszechnej samoobrony i obrony cywilnej

W obszarze kompetencyjnym Zakładu pozostają problemy związane z:

  1. społecznymi funkcjami nauki i podmiotowością edukacji;
  2. zagrożeniami bezpieczeństwa i obronności państwa;
  3. segmentami bezpieczeństwa odpowiedzialnymi za edukowanie obronne i ratownicze;
  4. interdyscyplinarnością i innowacyjnością wyzwań i zagrożeń bezpieczeństwa;
  5. edukacyjnymi warunkami i kompetencjami społecznymi w obronności;
  6. transferem wiedzy edukacyjnej na rzecz bezpieczeństwa;
  7. harmonizacją struktur i wypracowaniem nowych form edukacji dla bezpieczeństwa;
  8. obszarami rozwoju i modyfikacji pozapaństwowych form edukowania obronnego.

Do głównych zadań Zakładu należy:

  1. propagowanie i wdrażanie idei zwiększenia bezpieczeństwa cywilnego poprzez tworzenie warunków do rozwoju nauki, innowacji, komercjalizacji wiedzy i współdziałania między społeczeństwem a strukturami państwa, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji obronnej oraz bezpieczeństwa dzieci i młodzieży;
  2. propagowanie teorii i praktyki planowania, organizowania i prowadzenia działalności dydaktyczno-wychowawczej szkół, organizacji młodzieżowych, stowarzyszeń i innych pozapaństwowych środowisk z możliwościami edukowania do działania w warunkach zagrożeń, reakcji ratowniczo-medycznej, powszechnej samoobrony i obrony cywilnej;
  3. inicjowanie, planowanie, organizowanie, wspieranie i koordynowanie wszelkich form aktywności i innowacyjnego myślenia na rzecz edukacji dla bezpieczeństwa; instytucjonalnej współpracy ratowniczo-medycznej i zajęć sportowo-obronnych;
  4. przygotowanie, doskonalenie i ewaluacyjna ocena programów kształcenia z zakresu: teorii i praktyki bezpieczeństwa obronnego; segmentów bezpieczeństwa odpowiedzialnych za edukowanie obronne i ratownicze; podejmowania decyzji i harmonizacji edukacji dla bezpieczeństwa;
  5. inicjowanie, organizowanie i prowadzenie badań naukowych w obszarach: organizacji bezpieczeństwa i procedur jego ochrony, wybranych segmentów systemu obronności państwa, wychowania dla bezpieczeństwa, powszechnej samoobrony i obrony cywilnej;
  6. inicjowanie i utrzymywanie współpracy z jednostkami gospodarczymi, samorządowymi, otoczenia biznesu, instytutami naukowo-badawczymi oraz organizacjami pozarządowymi zainteresowanymi wspieraniem edukacyjnych warunków bezpieczeństwa i obronności;
  7. opracowanie materiałów dydaktycznych, niezbędnych na różnych poziomach kształcenia, według posiadanych kompetencji, w obszarach wychowania dla bezpieczeństwa, powszechnej samoobrony i obrony cywilnej, współpracy specjalistycznych służb i organizacji pozarządowych, metod ochrony przed zagrożeniami, postępowania w sytuacji kryzysowej, zagrożeń terrorystycznych, przygotowania do postępowania w wypadku katastrof i ratownictwa medycznego;
  8. doradztwo naukowe, działalność ekspercka, certyfikacyjna i konsultacyjna w sprawach dotyczących bezpieczeństwa, obronności, stanów nagłych zagrożeń, scenariuszy zdarzeń, a w tym gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie wiedzy w przedmiotowym zakresie, ergonomia koncepcyjna i praktyczna z zakresu nauki, przygotowanie do działania ratowniczego, inżynierii bezpieczeństwa, neutralizacji zagrożeń i szkoleniowego.

Seminarium doktoranckie

Brak opisu

Czasopismo naukowe – “Prakseologia w naukach o bezpieczeństwie”

Brak opisu